Architectuur in Australie

De oud-Griekse architectuur in 10 monumenten

De ontwikkeling van de Oud-Griekse architectuur 

De Oud-Griekse architectuur is opgedeeld in een aantal periodes die de evolutie van dit type architectuur opdelen volgens de kenmerken die typisch zijn bij elk van deze periodes. De voorlopers van de Griekse architectuur wordt geplaatst onder de pre-Helleense architectuur. Hieronder vallen de Minoïsche en de Myceense cultuur. Hier is echter weinig over bekend. Heel beroemd in deze periode is de site Knossos, een complex paleis, op Kreta. Dit type architectuur gaat de Griekse cultuur vooraf en wordt dan ook aan de Minoïsche cultuur toegewezen.

De historiek van de Oud-Griekse architectuur 

Omstreeks de zevende eeuw voor Christus ontwikkelde zich in het Oude Griekenland de monumentale bouwkunst. Tempels en belangrijke gebouwen werden opgetrokken aanvankelijk met lemen of bakstenen muren, maar zowel zuilen als dak- en balkwerk waren van hout. Deze houten uitvoeringen werden naar 'steen' vertaald en de steensoorten werden ook exclusiever. Kalksteen en marmer doken steeds vaker op. Deze periode wordt de Archaïsche periode genoemd.

Deze periode werd opgevolgd door de klassieke periode. Hierbij gaan de Dorische en Ionische stijl hand in hand. Omstreeks de vijfde eeuw v.C. bereikte deze periode haar hoogtepunt met de Zeustempel te Olympia. Ook het Parthenon, het Erechtheion en de Nikè-tempel van de Atheense Akropolis behoren tot de paradepaardjes uit deze tijd. Vanaf de vierde eeuw werd de Dorische stijl nog maar zelden toegepast, terwijl de Ionische aan aanzien won bij o.a. de nieuwe Artemistempel van Ephese, het Mausoleum van Halicarnassus en de Athenatempel van Priëne.

Mausoleum van Halicarnassus

De tempel als middelpunt van de Griekse religie 

Het belangrijkste en meest wijd verspreide type gebouw in het oude Griekenland was de tempel. De eerste stenen tempels verschenen omstreeks het begin van de 6de eeuw voor Christus. Een eeuw later verrezen de volgende tempels in grote aantallen. De Griekse tempels hadden als doel een huis van een cultus beeld of embleem te zijn. Religie had voor de Grieken niet als doel heel veel mensen te verzamelen in de tempel om goden te aanbidden. Hun tempels hadden voornamelijk een functie als monument aan de goden. Het meest herkenbare en typerende kenmerk van de Griekse tempel zijn de enorme zuilen. Ze gebruikten drie soorten zuilen: de Dorische, Ionische en Korinthische zuil. Enkele van de meest beroemde Griekse tempels gevonden rond de Middellandse Zee: het Parthenon (Akropolis), de vallei van de tempels (Sicilië), de tempel van Hephaestus (wat verder dan de Akropolis), Paestum (Zuid-Italië).

 Naar boven